آنچه که ما را به واقع پدر و مادر میکند، داشتنِ فرزند نیست بلکه آغوش ماست.
زمانی که آغوشِ ما بر روی دردها و رنج‌هایی که میبینیم باز باشد.
زمانی که آغوش ما امن باشد تا سری بتواند بر شانه‌اش تکیه کند و رها از قضاوت خودش باشد.
زمانی که آغوش ما صبور باشد و اجازه دهد آدمی در پناهش بزرگ شود، اشتباه کند، برگردد و آغوشمان را دریغ نکنیم.
زمانی که آغوش ما آنقدر وسیع باشد که بتواند تلخی‌ها و زخم‌هایی را تحمل کند و همچنان پناه باشد.
زمانی که آغوشمان بی‌تجربگی‌هایی را ببخشد.
زمانی که آغوشمان پر پروازی برای استعداد‌ها و فرصت های آدمی شود.
و زمانی که آغوش ما در طول زمان همچنان آغوش بماند، ما پدر و مادر شده‌ایم.
مهم نیست فرزندمان به صورت بیولوژیکی از ما باشد یا فرزند شخص دیگری باشد.
مهم نیست ما ازدواج کرده باشیم یا از ازدواج بیرون آمده باشیم.
حتی مهم نیست ما شریکی داشته باشیم یا نه.
آنچه مهم است این است که هر شخص میتواند پدر و مادر باشد.
میتواند به فردی در زندگی‌اش کمک کند و آغوشش را از او دریغ نکند و به نظرم تفاوت ما در عشق ورزیدن به همین اصل برمیگردد که چطور عشق می‌ورزیم.
برای تجربه‌ی عشق و احساسِ نیرومندِ دوست داشتن لازم نیست مانند تمام آنچه در داستان ها و فیلم‌ها به ما نشان میدهند کسی یا شخصی را در کنارمان داشته باشیم و یا حتما فرزندی را به دنیا آورده باشیم. به نظرم نهایتِ عشق و دوست داشتن، " آغوش" بودن است نه "آغوش" پیدا کردن.
این نهایتِ عشق است. اینکه بتوانیم فردی را دوست داشته باشیم و آغوشمان امنیت او باشد تا بتواند رشد کند و هر زمان لازم بود برگردد و سرش را بر شانه‌هایمان بگذارد و نفسی تازه کند از عشقی که حس میکند. از احساسی که در آغوشمان جریان دارد تا بزرگ شود، بزرگ و بزرگتر در ذهن و روان.
اگر میخواهیم نهایتِ قدرتِ عشق را تجربه کنیم باید بیاموزیم چطور آغوش باشیم.
برای همین گاهی بعضی آدمها، پدر و مادر میشوند بدون اینکه بدانند. بدون اینکه فرزندی داشته باشند، بدون اینکه ازدواج کرده باشند و شریکی مادام العمری داشته باشند.
اغوش هر‌چقدر با احساس‌تر و امن تر شود، فزرندان بیشتری را در آغوش خواهد کشید و این زیباترین حسِ دنیاست.
و قطعا هر فردی در زندگی‌اش میتواند "آغوشِ" امن شخصی دیگر باشد.
اگر در زندگی‌تان پدر و مادر هستید شما فرصتِ زیبای در آغوش کشیدن را دارید پس آغوشِ امنی بمانید.
و اگر شخصی را در زندگی‌تان دارید که آغوشِ امن شماست، این‌بار او را در اغوش بکشید و برای بودنش از او صمیمانه تشکر کنید.
پونه_مقیمی
درباره این سایت